Christchurch

Christchurch

Aan alle zaken komt een einde. Wij hebben tezamen vier weken door gebracht in Nieuw Zeeland. Begonnen in Auckland en het Noordereiland doorkruist, met helaas toch wel behoorlijk veel regen zoals jullie hebben gelezen. Maar toch genoten van de atmosfeer van vakantie vieren.

Na de oversteek naar het Zuidereiland begon het tweede gedeelte van de vakantie. Gelukkig wat beter weer, maar wat vooral een groot verschil maakte was de natuur. Het is met woorden niet te omschrijven hoe mooi deze soms was. Genoten van de rondvlucht boven de Franz Josef Glacier, het varen door de Milford Sound en het kijken naar de walvis en de dolfijnen in Kaikoura.

Wij hebben in ieder geval genoten van de reis en van elkaar. We zijn blij met de vele reacties die jullie op de weblog hebben gezet. Voor ons is het nu nog een nachtje slapen in Christchurch en dan gaat de lange zit terug beginnen.

Tot thuis

Annejadi

trans alpine express

Tranz Alpine Train

Over vandaag zijn we eigenlijk snel uitgeschreven. Vanmorgen om 07.15 uur met de shuttle naar het station gebracht. Vervolgens heen en weer gereden met de trein van Christchurch naar Greymouth, met een stop van 1 uurtje in Greymouth.

Ook al zou je niet van treinreizen houden nou dit is een echte aanrader. Na ongeveer 15 minuten vanaf Christchurch duik je de bergen in tot en met Greymouth. Je rijdt door 18 tunnel en uiteindelijk kom je op het hoogste punt van de rit en wel op 737 meter boven de zeespiegel. Ongeveer half weg de rit duik je een 8.5 kilometer lange donkere tunnel in van 5 mtr breed en 5 mtr hoog en dan daal je op de heen weg elke 33 meter 1 meter. Deze tunnel is nog aangelegd in de tijd dat alles nog met het handje moest gebeuren. Maar ja daar zie je weinig van want je ziet alleen de binnenkant van de trein.

Wat wel mooi is op deze trein is, is dat je ongeveer half weg de trein een balkon hebt om te gaan staan om foto's te maken. Daar hebben we dus lang gestaan. Geweldig dus. Morgen nog een dagje winkelen in Christchurch en dan zit het er zo goed als op.

Kaikoura

KAIKOURA

Over eergisteren valt weinig te vertellen. We hadden ervoor gekozen om vanuit Dunedin niet in Christchurch te stoppen maar zover mogelijk door te rijden richting Kaikoura om daar te gaan Whale spotten. We zijn uiteindelijk tot Timaru gekomen alwaar we de nacht hebben doorgebracht. Onderweg nog even gestopt bij de Mouraki Boulders. Mooi om te zien maar om nu 2 dollar te vragen alleen om de strandafgang te mogen gebruiken dat vonden we toch wel wat overdreven hebben we dus ook niet betaald. Stel dat je bij elke strandafgang bij Katwijk een euro zou moeten betalen alleen maar om het strand op te mogen dan komt er niemand meer.

Gisteren vanuit Timaru richting Kaikoura, alwaar wij na 300 km in de middag aankwamen. Lekker even door Kaikoura gelopen, boodschappen gedaan, de boot trip geboekt een daarna vroeg aan het bier en de wijn in het ZONNETJE. Zo zie je maar er gaan ook dagen voorbij zonder dat er iets echt bijzonders gebeurt.

Vanmorgen konden we uitslapen want we hadden de boot trip van 12.15 uur. Moesten wel om 10.00 uur van de camping af zijn maar ja wat geeft dat als je qua weer een van de mooiste dagen van de vakantie hebt. Zonnetje stond aan een hemels blauwe lucht te schijnen. Gaf de burger moed en de kans om buiten te ontbijten.

Na een veiligheids videootje van de bootmaatschappij, een kleine busrit naar de boot kon de bootreis eindelijk beginnen.

Na enige tijd varen met toch wel enige deining, er was bij enkele van ons toch wel wat angst voor zeeziekte werd de boot stilgelegd want er zwom een Orka. Fantastisch mooi beest om te zien, maar dan moet niet je batterij van je fototoestel net op dat moment leeg zijn. Voel je de frustratie, nou de schrijver van dit stukje wel. Dag Orka geen foto. Maar gelukkig zijn er meer fototoestellen in omloop.

Toen was het zoeken naar de Sperm Whale en na enige tijd wachten en rond varen werden we ook daarin niet teleurgesteld. Prachtig om een dergelijk groot beest aan de oppervlakte te zien zwemmen. Stoort zich ogenschijnlijk nergens aan maar misschien wordt een dergelijk beest ook wel eens moe van al die toeristen die zo nodig een foto moeten maken. De touroperators weten feilloos aan te geven wanneer een walvis weer gaat duiken en dat levert natuurlijk prachtige plaatjes van de verdwijnende walvis. De staart onder zien gaan is natuurlijk het hoogtepunt, hoewel je de whale daarna natuurlijk niet meer terug ziet. Jammer.

Het mag gezegd worden ze doen wel hun best om het mooiste van de fauna te laten zien. Van de walvis gingen we naar een plek waar de

Dusky dolfijnen ronddartelden. Zie je niet een maar zeker 150 van dit soort dolfijntjes zwemmen. De operator vertelde dat als je er 1 ziet er zeker 3 onder water zijn. Deze dolfijntjes staan bekend als de uitslovertjes onder de dolfijnen. Ze springen uit het water, maken salto's en allerlei vreemde capriolen alleen maar om op te vallen. Het was erg mooi en helder weer dus we hebben heel veel foto's gemaakt en video opnames.

De middag werd afsloten met een grote school barracuda's en enkele met uitsterven bedreigde Hector ‘s Dolphin.

Na deze geweldige trip als een speer in de camper en vertrokken naar Christchurch waar wij de laatste dagen door zullen brengen, maar de belangrijkste reden om naar Christchurch te vertrekken is dat wij morgen met de Tranz Alpine Expres van Christchurch naar Greymouth en terug zullen reizen. Deze rit wordt gezien als een van de mooiste treinreizen die er is.

Dunedin

Dunedin

Hebben wij gisteren op gepaste wijze de verjaardag van een van onze leden van het gezelschap gevierd. Slingers in de camper, een verjaardag liedje, een telefoontje midden in onze nacht om te feliciteren en de nodige reacties op onze weblog. Hartstikke leuk. 's Avonds gedoucht, opgetut, en lekker lopend op weg naar het restaurant en voordat we het wisten liepen we gezellig in de r........, dit naar later bleek om 10 euro uit te sparen.

Lekker gegeten dat was toch wel het hoogte punt van de dag. Waren we s 'morgens vanuit Te Anau deze kant opgekomen met mooi weer, wij de stoeltjes buitengezet, en vervolgens heeft het de gehele nacht geregend. De taxichauffeur die ons van het restaurant naar de camping bracht voor een hele 10 euro had dit natuurlijk de laatste jaren niet mee gemaakt. Wat een cliché.

Vandaag stond op het programma om Baldwin Street te gaan bekijken, vervolgens naar het schiereiland Otago te gaan en daar een Hoiho (Maori's) te bezichtigen met de beroemde Megadyptes antipodes en als toetje een Albatros kolonie te bekijken.

Zouden de mensen die Baldwin Street van asfalt hebben voorzien ooit gedacht hebben dat het een bezienswaardigheid zou worden, wij weten het niet. Wel was het leuk om dezelfde foto's te maken als die een van je kinderen heeft gemaakt. Zelfs liggend op straat hebben we foto's gemaakt en werd dit gefilmd door een chinees die dit wel heel bijzonder vond. Boven aan Baldwin Street dat een locall die dit allemaal van achter zijn zonnebril zat te bekijken. Vroeg vervolgens waar wij vandaan kwamen en waar wij naar toe gingen. Voordat we het wisten had hij een heel mooie route in soms onbegrijpelijke KIWI taal uitgelegd en hij was zelfs bereid om mee naar beneden te lopen naar de camper om de weg op de kaart aan te wijzen. Maar als we nog 10 minuutjes hadden dan was hij bereidt om ons het mooiste plekje van Dunedin te laten zien en daarvandaan zouden we een prachtig uitzicht hebben. Avonturiers als wij zijn gingen wij natuurlijk graag op dit aanbod in. Na een half uur rijden zaten we uiteindelijk vanaf zee niveau op 640 meter hoogte. Camper had af en toe wat moeite maar dat mag geen naam hebben. Tijdens de weg naar boven werden de meest bizarre verhalen opgehaald als zouden wij zijn ontvoerd en beroofd worden en geheel gestript worden achter gelaten. Voor velen misschien een droom voor anderen het verhaal alleen al een nachtmerrie. Maar eerlijk is eerlijk de man had woord gehouden we waren naar het hoogste punt van Dunedin gebracht en hadden daar een geweldig mooi uitzicht. De man bleef maar praten en praten en vond het geweldig mooi om foto's van ons te maken. De man zijn zin maar gegeven met de achterliggende gedachte dat wissen erg gemakkelijk is op een digitale camera is.

Na uiteindelijk 1.5 uur de man weer afgezet bij Baldwin Street en onze weg vervolgt. De man was helemaal in z'n nopjes dat hij dit met ons had gedaan en wij dus ook. Onze reis vervolgens vervolgt naar het schiereiland Otago om de bovengenoemde zaken te bezichtigen. Van de Megadyptes antipodes hadden we iets meer verwacht, maar ja niet alles kan een hoogte punt zijn. Deze kleine gele M. antipodes waren helaas met z'n allen vertrokken naar zee om vis te vangen en wat overbleef voor ons waren de jonkies. Het was tenslotte wel een 90 minuten durende rondtocht.

De albatrossen zijn natuurlijk een verhaal apart. Deze grote vogels brengen 80 procent van hun leven door al zwevend boven de oceanen. Waarbij zij afstanden afleggen tussen de 500 en de 1000 kilometer per dag. Zij wegen ongeveer 8 kg en hebben een vleugel spanwijdte van 3.5 meter. Dit is een van de grootste zeevogels ter wereld. Nadat zij als jong het nest hebben verlaten keren zij gedurende 5 jaar niet meer terug op de plek van hun geboorte. Wist je dat een jong als hij op het punt staat om zijn ouderlijk nest te verlaten 4.5 kg zwaarder is als zijn ouders, zo wordt het jong verwend. De albatros kolonie kon natuurlijk bezichtigd worden maar dat moest natuurlijk ook weer betaald worden. Wij waren het betalen een beetje zat en hebben de vogels vanaf de rotsen bekeken en natuurlijk de grote afwas voor de boys.

Prijsvraag: wat is een Megadyptes Antipodes is. Snelheid is geboden daar de prijsuitreiking in Nieuw Zeeland zal plaats vinden op zeer korte termijn.

Te Anau

Te Anau

Vandaag zijn wij van Queenstown naar Te Anau gereden. Eerst nog eens 40 km langs het meer gereden dat overal ongeveer 3 km breed was. Zo kom je toch wel aan aardig wat km2 aan meer. Verbazingwekkend is dan wel dat je weinig bootjes op het water ziet.

Met de bergen op de achtergrond zorgen deze voor mooie plaatjes. Riviertjes meanderen door dit mooie landschap. Roofvogels zweven boven het land mogelijk op zoek naar prooi maar misschien hebben ze ook wel gewoon zin om een stukje te zweven en genieten van het uitzicht dat ze hebben.

Kilometers ver zien wij ongeveer een halve meter hoge bollen bruin achtig helmgras mee deinen op de wind. Deze bollen zijn tot ver op de berghellingen te zien. Onze weg slingert zich tussen de bergen door richting Te Anau. De weg is heuvelachtig en maakt vele bochten. Af en toe worden we ingehaald door reizigers met mogelijk het zelfde doel voor ogen. Genieten van dit weidse uitgestrekte dunbevolkte land. Achter ons rijdt een bus met vermoedelijk een lading toeristen die net als wij willen varen op de Milford Sound. Naast de weg zien wij af en toe een huis staan, vaak slecht onderhouden, en waar menig schilder zijn hart van gaat bloeden. We zien weinig bedrijvigheid al verwacht je dit wel, want we hebben op weg naar Te Anau toch al enkele duizenden schapen gezien die deel uitmaken van de ongeveer 44 miljoen schapen die Nieuw Zeeland rijk is. Te Anau is een mooi plaatsje dat ligt aan een fiord zoals ze dat hier schrijven. Waarschijnlijk valt het in een winterslaap als de toeristen verdwijnen maar wij zijn er blij mee. Op jacht naar souvenirs en natuurlijk de dagelijkse boodschappen. Op de camping een bus trip besproken met een rondvaart op Milford Sound. Wij waren met stomheid geslagen toen het meisje aan de balie ons mededeelde dat het veel mooier zou zijn als het zou regenen. Wij willen zonnige droge dagen. Om een misverstand uit de wereld te helpen wij hebben ook veel zonnige dagen, alleen als het regent dan regent het ook.

Vandaag een dagtrip gemaakt naar Milford Sound. Voor degene de het echt wil weten het is dus geen Sound maar een Fiord. Helaas hebben ze in het verleden een schrijffout gemaakt en moet het eigenlijk Milford Fjord zijn. Alle fjorden noemen ze hier fiorden maar er is nog niemand op het idee gekomen om het op de juiste wijze te schrijven. Het verschil tussen fjord en sound kan je zelf wel ff opzoeken. In ieder geval hebben wij een mooie busrit achter de rug, een boottocht van 2.5 uur en een bezoek aan een onderwater observatie ruimte. De busrit was al een belevenis omdat de chauffeur zin had om zijn verhaal te doen en wij waren goede luisteraars. De boottocht was op zich een hele ervaring, een mooie fiord met veel watervallen en prachtige hoge bergen die de fiorden omsloten. Uiteindelijk belanden we nog even op de Abel Tasmanzee. Hier bleek echt dat de boot daar niet voor gebouwd was want de meeste liepen te zwalken over het dek. Er was op het ergste gerekend maar er deden zich geen gevallen voor van zeeziekte, de berrie berrie of scheurbuik. Op de Abel Tasman Zee gekeerd en met gezwinde spoed de fiord weer in waar wij wederom konden genieten van de natuur en het onderwater observatie punt Je moest hiervoor een trap af en kwam ongeveer 15 meter onder water en daar kon je de vissen in hun natuurlijke omgeving zien. Onze chauffeur vertelde later dat hij het jammer had gevonden dat het niet was gaan regenen want dat hadden wij heel veel mooie watervallen kunnen zien. De man moest eens weten. Enige wetenswaardigheden van de Milford Sound zijn dat het er ongeveer 320 dagen van het jaar regent en dan valt er gemiddeld gerekend over het jaar 9 meter water. Nu waren de weersvoorspellingen voor vanavond 22.00 tot morgen 18.00 uur dat ze rekening houden met ongeveer 1 meter water. Dat is nog eens een buitje. Wij hebben het vandaag in ieder geval naar ons zin gehad.

AFSLUITER VAN DE DAG

Wisten jullie dat: vandaag heeft een van de leden van ons reisgezelschap 'haar' laatste dag als 50 jarige doorgebracht en dat morgen de tijd genadeloos van de 0 een 1 zal maken. Morgen gaan we om haar verjaardag te vieren naar Dunedin.

Haast Pass

Haast Pass

De reis heeft ons vandaag van de camping in Haast, waar wij gezelschap gehouden werden door de kleine terroristen 'The Sandflies' die ons het buiten zitten tot een ware beproeving maakten, via de Haast Pass naar Queenstown gebracht. Toen wij vertrokken uit Haast werden wij uitgeleide gedaan door regen en voordat wij enige kilometers verder waren werden de sluizen opengezet en viel het water met bakken uit de hemel. In stilte hebben wij, ieder voor zich, de achtergebleven Sandflies veel geluk gewenst. In Nederland zou het verkeer zijn stilgelegd maar hier hoeft dat gelukkig niet want er is maar weinig verkeer. Wie heeft er niet eens tijdens zijn vakantie een waterval bezocht wel wij hebben ze spontaan zien ontstaan langs de weg waar wij overheen reden, en dan vele meters hoog met een enorme hoeveelheid water dat naar beneden viel. Na Haast Pass, toen wij aan de andere zijde van de bergrug kwamen staalde het zonnetje ons tegemoet, konden de ruitenwissers weer uit en kon er weer worden genoten van het vele natuurschoon en een lekker bakje koffie in een plaatselijk restaurantje waar Dirk en Jaap eindelijk hun Nieuw Zeeland hoed voor een billijk bedrag hebben gekocht . Vervolgens naar Wanaka gereden naar de Puzzling World. In 1974 is Stuart Landsborough begonnen met de aanleg van een houten doolhof met bruggen erin, waarbij het de bedoeling is dat je eerst de vier hoektorens van de doolhof opzoekt en daarna de uitgang, op informatie punten in de doolhof stond o.a. te lezen dat het gemiddeld een half uur tot een uur duurt voor je de gehele doolhof hebt doorlopen en dan heb je tussen de 3 en de 5 kilometer gelopen. Wij waren gemiddeld!!!!! Er was verder een museum van allerlei dingen om gedachten illusies bij mensen op te wekken. Terwijl jij recht staat is de kamer waar je in staat onder een bepaalde hoek gebouwd waardoor jij het gevoel krijgt dat je voorover valt, een wand met gezichten van o.a. Einstein, Churchill, die jou hoe je je ook in de ruimte beweegt met hun ogen volgen. Buiten stond een toren, met een klok die achteruit loopt i.p.v vooruit, de toren is schuin is gebouwd en als je op een bepaald punt gaat staan dan lijkt het net of je de toren omduwt of juist optilt.(denk hierbij aan de vele foto's die van de toren van Pisa zijn gemaakt), en verder was er een ruimte met allerlei spelletjes om te doen. Zoek The Tower of Wanaka' maar eens op via google.

Van Wanaka naar het plaatsje Cardrona gereden. Hierbij rijdt je langs meren en bergen, zo mooi, het leek net of je in de film The Lord of the Rings reed (dan moet je deze natuurlijk wel hebben gezien). Na Cardrona via de Crown Range naar Queenstown gereden. Een fantastische 70 kilometer, bochtenrijk parcours naar Queenstown, die uiteindelijk eindigde met een haarspeldbochten reeks naar beneden waarbij het net lijkt alsof je in de Alpen rijdt.

Voordat wij Queenstown inreden even een kleine zijsprong gemaakt naar de Kawarau Suspension Bridge, dit schijnt het summum te zijn van het bungy jumpen. A.J. Hackett heeft het bungy jumpen op de wereldkaart gezet nadat hij van de Eiffeltorenwais afgesprongen. Hij leeft er nu ruim boven modaal van. Het was een spectaculair gezicht om de vele springers te zien gaan. Ook dit is inmiddels verworden tot een mega toeristische attractie. Voordat er vele vragen gesteld gaan worden; nee, wij zijn niet gesprongen (Jaap omdat hij toegeeft dat hij niet durft en Dirk omdat hij dit niet toe durft te geven en nu beroept hij zich op het feit dat hij niet mag van Annelies: ' zegt hij'). Queenstown ligt aan Lake Wakatipu dat 293 km2 groot is. Queenstown is vooral bekend geworden in de tijd van het gouddelven. Nu is het in de winter en zomer periode voor veel Nieuw Zeelanders een van de belangrijkste toeristische plaatsen. Voor ons Europeanen is het gewoon een gezellig vakantieplaatsje met wat leuke winkeltjes maar dan met het geluk dat het aan een mooi meer ligt. Morgen een dagje rust in Queenstown, hopen dat het mooi weer is en dan gaat de reis verder naar Te Anau met de bedoeling om de Milford Sound te gaan bekijken.

Janedian

Franz Josef

Franz Josef Gletsjer

Wat wij aan jullie nog even kwijt willen alvorens wij jullie deelgenoot laten zijn van onze ervaringen op de Franz Josef is dat wij van een van onze vele lezers een heuglijke mededeling hebben gehad. ER IS EEN BABY OP KOMST. VRAAG IS VOOR JULLIE: BIJ WIE????? Op zich was dit een reden voor een feestje en daar hebben we een lekkere borrel op gedronken. Dat deden wij hiervoor ook wel maar nu eentje meer.

Na weer enkele uren in de camper doorgebracht te hebben kwamen we in de omgeving van de Franz Josef en de Fox Glacier. Het was de beurt van de mannen om te rijden. Ergens halverwege een bord dat er werkzaamheden aan de brug waren. Op zich natuurlijk niets mis mee, wat je in Nieuw Zeeland veel tegen komt is dat de weg versmalt en dat er slechts een (1) rijbaan is om de brug over te steken. In een niet dicht bevolkt gebied als NZ is dat natuurlijk geen probleem, bij ons zou dat heel anders zijn. Zo dachten wij er ook over totdat wij voor de brug stonden. Tot onze stomme verbazing werden we een spoorbrug opgestuurd. Nu zijn we al veel gewend maar hier moesten we toch ff slikken. Rijdend over de brug schoten de wildste gedachten door ons hoofd. De dames achter in waren zich van geen kwaad bewust en dat hebben we maar zo gelaten totdat we aan de overkant waren. Maar Franz Josef daar ging het om. Voordat wij het dorp in kwamen rijden zagen we rechts van de weg onze nieuwe Top 10 camping liggen. Eerst maar ff een plekje gereserveerd voor de nacht. Zagen we reclame folders van twee scenic helikopter flights liggen en de een met de ander scheelde 80 NZ dollar. Als koopjes bewuste Rainskattukers geïnformeerd en bleek dat de goedkoopste bezig was om een plekje in de heli markt te veroveren. De dame van de receptie gelijk maar laten bellen echter er was te veel wind voor de middag en er werd geadviseerd om op 1 februari te gaan vliegen. We hebben gelijk maar geboekt voor 08.30 uur.

Na de reservering naar de parkeerplaats van de Franz Josef gereden en te voet naar de voet van de gletsjer gelopen. Alles wat je kunt zeggen over hoe mooi het is, indrukwekkend, etc is wel op zijn plaats. Het was een genoegen om er naar toe te lopen en om er te zijn. Maar het voor uit zicht om er ook nog eens over heen te vliegen maakte het toch wel extra spannend.

Vanmorgen om 07.00 uur opgestaan om toch maar niet te laat te zijn. Werden we opgehaald door een aardige man van wie de heli was en werden we naar even buiten het dorp gebracht. Met ons vieren en de piloot in een niet al te grote heli, maar hij kwam van de grond. We hadden een rondvlucht van 40 minuten over de twee gletsjers en Mount Cook en verder een landing op de Franz Josef. Hoe moet je beschrijven dat het vele malen mooier was dan mooi. Hoe nietig je bent in een heli tussen de majestueuze bergen, de gletsjers, de sneeuwvelden en ijsvlaktes. Veel foto's gemaakt en ongeveer alles gefilmd. Ja, er dient ook vermeld te worden dat de Katwijkse vlag gewapperd heeft op de Franz Josef. Getracht is om de Rijnsburgse vlag met de toren erop ook te laten wapperen maar het is in NZ verplicht om een vergunning aan te vragen om niet wettelijke vlaggen te laten wapperen in beschermde gebieden. Maar zoals jullie kunnen zien heeft de verbroedering tussen Katwijk en Rijnsburg op grote hoogte ook plaats gevonden. Helaas kwam ook aan deze belevenis een einde en hebben wij ondertussen onze reis hervat naar Haast aan de westkust van het Zuidereiland. Morgen gaan we de Haast pas over op weg naar Queenstown waar wij twee nachten zullen blijven.

Dianjane

Greymouth

Greymouth

Helaas komen ook aan alle mooie dingen een eind en dat is zeker waar voor Abel Tasman National Park. We hebben niet alleen van het park maar ook van de camping genoten. Het eten gisteravond in The beache Wale was erg lekker, en de bediening erg aardig.

Vanmorgen op weg gegaan naar GREYMOUTH hierbij stuurde de Belgische dame van de TomTom ons een alternatieve route in en na een klein beraad besloten om die route te volgen. Sneden we 50 km mee af en het was nog mooi ook. Tijdens de koffie pauze werden we aangesproken door een Amerikaanse en een Mexicaan met de vraag of we langs Westport kwamen. Hun campermotor had de geest gegeven en nu konden zij vervangend vervoer in Westport krijgen maar ze moesten zelf zorgen dat zij in Westport kwamen dit omdat het zondag was en er geen monteur was. Voor ons gastvrije Rijnskattukers was dit natuurlijk geen probleem. Na een kleine controle van de paspoorten, de bagage ingeladen en met z'n 6sen onze weg vervolgd. Na vele dankbetuigingen de twee afgezet bij het vliegveldje van Westport en onze weg vervolgt naar point Foul Wind waar wij een zeeleeuwen kolonie hebben bezocht. Prachtig om die beesten in het wild te zien. Op de parkeerplaats wij in extase want ja wij hadden onze eerst in het wild levende Kiwi gezien. Sprintje getrokken naar de camper voor het fototoestel. Na veel foto's te hebben gemaakt liepen er toch wel erg veel kiwi's op de parkeerplaats.

Bleek later dat het Woodhens waren. Het viel ons later ook op dat wij de enige waren die in extase waren want alle andere mensen op de parkeerplaats bleven akelig kalm. Dirk werd nog aangevallen door een Woodhen omdat hij niet snel genoeg was met het geven van een stukje brood.

Volgende toeristische attractie moest Pancake Rocks worden. Nadat de dames de macht over de voorcabine hadden overgenomen en wij mannen naar achter verbannen waren genoten wij van het mooie uitzicht op de kuststrook en de zee. Gelukkig viel ons oog op de parkeerplaats, de vele auto's en mensen en het bord Pancake Rocks. De dames waren zo geconcentreerd aan het auto rijden en wie weet wat nog meer, dat ze er zo voorbij gereden zouden zijn. Na een noodstop, waarbij de airbags uit de achtertafel kwamen kon de parkeerplaats net nog worden opgegleden. Waarna wij van het mooie natuurverschijnsel konden genieten. Helaas was het geen vloed en waren er geen blowholes te zien die acties waren. Dit zijn gaten waar het water naar boven spuit als de zee hoog staat. Nu we de camping hebben betreden regent het helaas weer eens. Morgen gaan we naar de Frans Josef Gletsjer.

Annejadi