Vandaag, de 20^e januari, gereden vanaf Ramarama naar de plaats Coromandel. Deze plaats ligt behoorlijk in het noorden van het Noordereiland en is erg toeristisch.

De weg er naartoe was fantastisch, mooie vergezichten en het betrof hier een echte kustweg. Mooie baaien met bootjes en verspreid liggende eilandjes. Hier en daar even gestopt voor een fotootje en de voetjes even in het water. In Coromandel ff lekker een terrasje gepikt en vervolgens een camping gezocht. Daar vandaan hebben jullie ook het vorige verhaaltje gekregen. Om 16.30 uur met een treintje meegegaan de berg op. Het smalspoor rails van deze trein is aangelegd door Barry Brickell. Hij is in 1961 vanuit Auckland naar Coromandel gekomen om zijn brood als pottenbakker te gaan verdienen. Zijn klei haalde hij vanaf de berg die hij voor 8000 nz dollars had gekocht. Op een gegeven moment was hij het sjouwen zat en is hij de spoorbaan aan gaan leggen. Elke dollar die hij verdiende stak hij in de spoorbaan. Na enkele jaren kreeg hij van zijn bankdirecteur te horen dat er afbetaald moest worden. Samen met de bankdirecteur heeft hij toen besloten om het smalspoor te gaan exploiteren. Het spoor is nu 2.9 km lang en gaat door een stuk rain forest, waar je van alles tegen komt wat NZ aan fauna rijk is. De man die met de aanleg begonnen is leeft nu in een klein kamertje bij het stationnetje. De man is 75 jaar oud, bakt nog steeds potten en steekt nog steeds elke verdiende NZ dollar in zijn levenswerk ofschoon er nu 20 man in dienst zijn. Hij heeft al aangegeven dat hij zijn levenswerk zal schenken aan de Nieuw Zeelandse bevolking.

Vandaag vertrokken uit Coromandel en vertrokken in de richting Rotorua. Onderweg 'Hot water Beach' bezocht. Als het eb is kan je een kuil graven en dan komt er warm water naar boven borrelen, wordt het je te warm dan laat je een golf water in je kuil lopen en zo krijg je weer een lekkere temperatuur. Was een hele belevenis om de mensen gewapend met scheppen het strand op te zien gaan, vervolgens te zien beginnen met het graven van een kuil en er dan in te gaan liggen. Vergis je echter niet want in sommige van die kuilen kwam er geen warm water maar kokend water omhoog. Zowel Dirk als ik moesten op een zeker moment een sprintje naar de zee trekken omdat wij onze hoefjes hadden verbrand. De dames verplaatsten zich van de ene naar de andere kuil om een vergelijkend onderzoek te doen voor wat betreft de verschillende temperaturen. Nergens werden zoals in Katwijk weleens gebeurd kuilen geclaimd, hoe klein ook je was overal welkom. Dat het niet geheel ongevaarlijk is blijkt uit het feit dat er pas geleden een kind lelijk verbrand is.

Vanuit Hot water Beach zijn we nu op weg na Papamoa waar wij weer en camping zullen zoeken, en als er Wifi is gaan we dit stukje en hopelijk wat fotootjes plaatsen.

Mocht je je afvragen of je niet wat lang in de auto zit dan is het antwoord: ja. Helaas moet je toch wel wat kilometertjes afleggen. Verder worden we de gehele week al getrakteerd op regen. De temperatuur is goed maar het wil, op een dag na, maar niet droog worden. Zijn er landen, continenten waar je kaarsrechte wegen hebt , en waar je urenlang je cruise control aan kan zetten nou dat gaat hier dus bijna niet, voor je het weet zit je weer in een bochtig circuit en kan je niet echt het gas erop houden. Maar we klagen niet want straks is het weer wijn en bier tijd als jullie uit bed komen .